Πρώτη μέρα στο σχολείο: Πώς να τα βοηθήσετε να διαχειριστούν μια τόσο μεγάλη αλλαγή

Καθώς πλησιάζουμε προς το τέλος του καλοκαιριού, πολλά σποράκια ετοιμάζονται για την πρώτη τους μέρα στο σχολείο. Μαζί με εκείνα προετοιμάζονται και οι γονείς, ψάχνοντας λύσεις για το πως θα βοηθήσουν τα παιδιά τους να διαχειριστούν αυτή τη τόσο σημαντική τους μετάβαση: από το σπίτι στο σχολείο.

Αυτό το συναίσθημα το βιώσαμε και εμείς πέρυσι που η Μυρτώ θα πήγαινε πρώτη φορά στο σχολείο. Το μεγαλύτερο μέρος του καλοκαιριού προσπαθούσα να το διαχειριστώ, αναρωτιόμουν αν ήταν η σωστή απόφαση, αν ήταν το σωστό σχολείο, αν θα είχε καλούς παιδαγωγούς, αν θα περνούσε δημιουργικά η ώρα που θα ήταν εκεί, και αν θα ένιωθε εγκαταλελειμμένη. Ήταν και είναι ένα παιδί που πάντα προτιμούσε την παρέα ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας, που δένεται πολύ δύσκολα (αν δεθεί όμως, τα "δίνει" όλα), πολύ ώριμο για την ηλικία της και ευαίσθητο.

Μετά από πολλή σκέψη κατέληξα πως, για να έχει ένα θετικό ξεκίνημα αυτή η σημαντική εμπειρία της, θα έπρεπε πρώτα απ'όλα να το δω ΕΓΩ θετικά και, κατ' επέκταση, να δει και η Μυρτώ ότι επικροτώ αυτό το βήμα της. Με λίγα λόγια, τα ματάκια των παιδιών σας σάς σκανάρουν κανονικότατα και έχουν την ικανότητα να "τσιμπούν" ότι συναισθήματα νομίζετε πως κρύβετε (συνειδητά ή υποσυνείδητα), και να τα υιοθετούν. Αν εσείς έχετε θετική στάση για το σχολείο, τότε και αυτά θα ακολουθήσουν.

• Ειλικρίνεια

Ποτέ μα ποτέ δεν είπα στη Μυρτώ πως "θα ξεκινήσεις το σχολείο και θα είσαι χαρούμενη". Της μίλησα για όλα τα συναισθήματα που μπορεί να βιώσει τις πρώτες μέρες εκεί, είτε ήταν ενθουσιασμός, είτε εσωστρέφεια, ανησυχια, χαρά, λύπη, διασκέδαση κτλ

Αντί να αποφεύγω τη συζήτηση για τα δύσκολα, μεγάλα συναισθήματα που μπορεί να βιώνε εκεί, της μίλησα με κάθε ειλικρίνειά για αυτά: "Κάποιες φορές μπορεί να σου λείπω πολύ. Είμαι σίγουρη ότι και σε άλλα παιδιά θα λείπουν η μαμά και ο μπαμπάς τους, και είναι απόλυτα λογικό να σου λείπει κάποιος που αγαπάς πολύ και είναι μακριά σου. Αλλά πάντα θα έρχομαι να σε παίρνω αμέσως μετά το φαγητό και θα πηγαίνουμε σπίτι . Αν νιώσεις λυπημένη και εγώ δεν είμαι εκεί, μπορείς να ζητήσεις από τη δασκάλα σου να σου κάνει μια αγκαλιά".

• Ιστορίες με την δική σας πρώτη φορά στο σχολείο

Μας βοήθησε πολύ όταν εξιστορούσα στην Μυρτώ πως ήταν οι δικές μου πρώτες ημέρες στο σχολείο. Για να πω την αλήθεια, δεν είχα μνήμες από το προνήπιο, όμως θυμάμαι σαν χθες τις πρώτες ημέρες μου στο νηπιαγωγείο. Την αγωνία μου όταν με άφησε η γιαγιά στη πόρτα, το πως είχα πάνω μου ένα κουτάκι με καραμελάκια τα οποία μοιράστηκα με ένα κοριτσάκι που ήταν πολύ λυπημένο και έτσι γίναμε φίλες, την Κυρία Ντόρα που ήταν υπέροχη δασκάλα, κτλ. Αμέσως μόλις άρχισα να τις λέω τις δικές μου ιστορίες, με γέμισε ερωτήσεις "μαμά, δεν σου έλειπε η δική σου μαμά;", "δεν εκλαιγες που σε άφησε;", "τι εκανες εκεί;", και ήταν μια καλή ευκαιρία να συνδεθούμε μέσω των κοινών μας εμπειριών και να της δώσω χώρο να εκφράσει τα συναισθήματά της.

• Κάποιο αντικείμενο που θα της θυμίζει το σπίτι:  

Στο σχολείο που πήγε η Μυρτώ επέτρεπαν τον πρώτο καιρό να φέρνουν τα παιδιά κάποιο αντικείμενο απο το σπίτι, μιας και τα βοηθούσε πολύ σε αυτό το μεταβατικό τους στάδιο. Η Μυρτώ, λοιπόν, κάθε μέρα έπαιρνε και από κάτι μαζί της. Τη μια φορά ήθελε ένα κουκλάκι/αεροπλανάκι από τα "Super Wings", την επόμενη μια βούρτσα (!), την μεθεπόμενη ένα playmobil. Μέχρι που έφτασε η μέρα που δεν χρειάστηκε να πάρει τίποτα μαζί της.

• Υιοθετήστε έναν χαλαρό ρυθμό στο σπίτι

Τις πρώτες ημέρες είναι πολύ πιθανό να νιώθουν ιδιαίτερα κουρασμένα, οπότε κρατήστε το πρόγραμμά σας αρκετά χαλαρό και ελεύθερο από δραστηριότητες.

Όταν επιστρέφουν σπίτι μπορείτε να βάλετε λίγη μουσική, να κάτσετε μαζί να διαβάσετε ένα βιβλίο, να αφιερώσετε λίγο χρόνο παίζοντας μαζί τους, ή να ζωγραφίσετε. Σε εμάς βοήθησε σημαντικά να καθόμαστε μαζί στο δωμάτιό της και να ζωγραφίζουμε ακούγοντας απαλή μουσική. Με αυτό τον τρόπο η Μυρτώ έκανε κάτι που τη χαλάρωνε, ήμασταν μαζί, και μπορούσαμε να συζητήσουμε. Επίσης, τέτοιου είδους δραστηριότητες βοηθούν τα παιδιά να συγκεντρώνονται στον εσωτερικό τους κόσμο, να κατανοούν καλύτερα το εσωτερικό τους τοπίο και τι συμβαίνει μέσα τους, και να το εξωτερικεύουν σε εικόνα (με τη ζωγραφική το αποτυπώνουν σε εικόνα και είναι μια καλή αφορμή για να συζητησετε μαζί τους).

• Αποφύγετε τις πολλές ερωτήσεις

Σίγουρα τις πρώτες μέρες του σχολείου θα θέλετε να μάθετε πώς τα περνάει, αν έκανε φίλους, με τι ασχολήθηκε, αν έγινε κάτι που το στενοχώρησε. Όμως το καλύτερο που θα μπορούσατε να τους προσφέρετε είναι λίγο χώρο και χρόνο για να χαλαρώσουν, να ξεκουραστούν και να συνηθίσουν τον νέο ρυθμό του σχολείου.

Τις πρώτες ημέρες η Μυρτώ δεν μιλούσε για το σχολείο, και αυτό ήταν απόλυτα λογικό και αναμενόμενο. Αργότερα, άρχισε να μας λέει διάφορα περιστατικά που συνέβησαν στο σχολείο, αλλά το έκανε σε στιγμές που ένιωθε χαλαρή και άνετη, π.χ. όταν ήταν στη μπανιέρα και έκανε μπάνιο, ή όταν ξαπλώναμε για ύπνο. Μετά τις πρώτες ημέρες, αυτό που μας ωθούσε να κάνουμε ουσιώδεις συζητήσεις για το σχολείο ήταν να της κάνω συγκεκριμένες ερωτήσεις, όπως:

• Έγινε κάτι που σε έκανε να γελάσεις σήμερα;
• Συνέβη κάτι που σε έκανε να νιώσεις λυπημένη/στενοχωρημένη;
• Είπε κανείς κάτι που σε έκανε να νιώσεις χαρούμενη;
• Ποιος είπε το πιο αστείο πράγμα σήμερα;
• Ποιο ήταν το πιο βαρετό πράγμα που κάνατε σήμερα;
• Ποιο ήταν το πιο διασκεδαστικό πράγμα που κάνατε σήμερα;

• Αγκαλιάστε τα μεγάλα τους συναισθήματα όταν γυρίζουν σπίτι

Πολλοί φίλοι μας ισχυρίζονταν πως μόλις το παιδί τους ξεκίνησε σχολείο και επέστρεφε σπίτι γινόταν επιθετικό, έκλαιγε χωρίς λόγο και είχε έντονα ξεσπάσματα θυμού. Είναι απολύτως λογικό. Μπορεί να έχουν όλα τα παραπάνω, να σας ζητάνε πιο έντονα να κάτσετε μαζί τους να παίξετε, να διαβάσετε βιβλία ή να πάτε μαζί κάπου. Μπορεί οι παιδαγωγοί του σχολείου να σας λένε ότι είναι πολύ ήρεμα και κοινωνικά, συνεργάσιμα και χαρούμενα, και να απορείτε γιατί είναι το άκρως αντίθετο στο σπίτι. Η απάντηση είναι πως δίπλα σας, στο σπίτι, νιώθουν άνετα, και ελεύθερα να αποσυμπιεστούν και να διώξουν ότι ένταση έχουν κρατήσει από προσπάθειά τους να διαχειριστούν αυτή τη μεγάλη αλλαγή. Εκεί ξέρουν πως τα μεγάλα τους συναισθήματα μπορούν να βρουν αντίκρυσμα και εκεί μπορούν να νιώσουν ασφάλεια!  

Όταν συμβαίνει αυτό, αγκαλιάστε τα, ή δώστε τους τον χώρο που χρειάζονται μέχρι να ξεσπάσουν, να αποσυμπιεστούν, να ισορροπήσουν τα δύο μέρη του εγκεφάλου τους (το συναίσθημα και τη λογική). Αφιερώστε χρόνο να παίξετε μαζί τους, να εδραιώσετε και πάλι τη σύνδεσή σας, να νιώσουν πως το σχολείο δεν αλλάζει τον δεσμό σας.

Εσάς, τις μαμάδες και τους μπαμπάδες που ανησυχείτε για την πρώτη μέρα στο σχολείο, σας νιώθω απόλυτα. Ήμουν εκεί, και πιθανόν ακόμα και φέτος, 2η χρονιά στο σχολείο, νιώθω τσιμπηματάκια ανησυχίας. Όχι όπως πέρυσι όμως, γιατί ξέρω πως και φέτος θα είμαστε εκεί, παρόντες (ψυχικά και σωματικά) να αγκαλιάσουμε κάθε της συναίσθημα. 

Αν η σύνδεσή μας παραμένει ισχυρή, τότε κάθε αλλαγή στον ρυθμό τους, είτε λόγω σχολείου, είτε λόγω άλλων παραγόντων, είναι διαχειρίσιμη και από αυτά αλλά και από εμας. Γιατί τα παιδιά μας κρύβουν δύναμη, και σοφία, και μαγεία, και, καμιά φορά, εκείνα μας δείχνουν τον δρόμο για να ξεπεράσουμε κάποιον "ύφαλο". Εμπιστευτείτε τα, και εμπιστευτείτε τον εαυτό σας!

Για να μην χάνεις καμία ανάρτηση και κανέναν διαγωνισμό, μπορείς να ακολουθείς τη σελίδα Shabby Mommy στο Instagram και στο Facebook.