Γράμμα για ένα σποράκι 17 μηνών...

Σήμερα έκλεισες τους 17 μήνες ζωής, και oι τελευταίες εβδομάδες ήταν ιδιαίτερα δύσκολες και για τις δυό μας. Τα δοντάκια σου σε πονάνε πολύ και περνάς το δικό σου άγχος αποχωρισμού, ενώ υπάρχουν στιγμές που εκδηλώνεις έντονο εκνευρισμό και δυσαρέσκεια σε κάθετι. Παρόλα αυτά παραμένεις ένα τρυφερό και γελαστό πλασματάκι.

Ξαφνικά νιώθεις ανεξάρτητη, και δεν θέλεις να σε βοηθώ σχεδόν σε τίποτα! Θέλεις να βάζεις μόνη σου τα παπούτσια, τα ρούχα, μέχρι και την πάνα σου, και σε αφήνω να προσπαθείς να τα καταφέρεις όσο μπορείς. Όμως στη παιδική χαρά θα είμαι διακριτικά δίπλα σου όταν ανεβαίνεις απότομα σκαλιά, σκαρφαλώνεις στο ψηλό περβάζι ή θέλεις να πηγαίνεις στην μεγάλη, στιφογυριστή τσουλήθρα. Πόσο ατρόμητη είσαι! Μακάρι να είσαι έτσι για όλη σου τη ζωή, και κανένας ή τίποτα να μη σε πτοεί από αυτό που θέλεις να καταφέρεις.

Ξέρω πως έχεις μάθει πια τις δυνάμεις σου και θέλεις να τις δοκιμάσεις, και δεν έχω αντίρρηση σε αυτό. Ξέρω πως είσαι πολύ προσεκτική και σκέφτεσαι με σύνεση. Τα ποδαράκια σου πια σε βοηθούν να σκαρφαλώνεις, να τρέχεις γρήγορα και να πατάς τόσο σταθερά. Ποια είμαι εγώ να τους βάλω φρένο και να σου κόψω τα φτερά που μόλις ξεδιπλώνεις;

Εκδηλώνεις την αγάπη σου με τον μοναδικό, δικό σου τρόπο, σηκώνοντας το χεράκι σου και χαϊδεύοντάς μας το πρόσωπο, λέγοντας "Ακι, ακι", εννοώντας οτι μας αγαπάς ως το φεγγαράκι! Τόσο μα τόσο τρυφερά που κάνει την καρδιά μου να να λιώνει! Τα καταλαβαίνεις όλα και ακόμα περισσότερα. Ξέρεις να διαβάζεις κάθε ανησυχία στο βλέμμα μου, κάθε ενθουσιασμό, και κάθε μου συναίσθημα.

 Αρχίζεις πια και λες πολλές λεξούλες, προφέροντας τις πρώτες συλλαβές, και σου αρέσουν ιδιαίτερα τα τραγούδια που δημιουργώ για σένα,  με ήρωες το ελεφαντάκι, το γαϊδουράκι και το μαϊμουδάκι. Ειδικά όταν είμαστε στο αυτοκίνητο και αρχίζεις να επαναστατείς στο κάθισμά σου, αυτά τα τραγουδάκια σε ηρεμούν αμέσως (αλλά όχι για πολύ ώρα, ίσα να φτάσουμε σπίτι).

Λατρεύεις την πλαστελίνη, τα αυτοκόλλητα, να ανοιγοκλείνεις κουτάκια, κρέμες σε σωληνάρια, βάζα και γενικά οτιδήποτε έχει πώμα/καπάκι. Επίσης, εξελίσσεσαι σε μεγάλη παστρικοθοδώρα, μιας και σου αρέσει να σκουπίζεις, να καθαρίζεις επιφάνειες του σπιτιού με ένα μαντηλάκι, και να πετάς ότι σκουπιδάκι βρίσκεις στην παιδική χαρά στον κάδο απορριμάτων (σας υπόσχομαι, δεν την αναγκάζω να κάνει τίποτα από τα παραπάνω, απλά πήρε τα δικά μου ocdένια γονίδια χαχαχαχα).

Σιχαίνεσαι την αλλαγή της πάνας, να αλλάζεις ρούχα, και να φοράς κάλτσες...(μεγάλος γολγοθάς). Απεχθάνεσαι να σε ταϊζω και θέλεις να τρως μόνη σου! Σιχαίνεσαι το αβγό, και τις δυνατές φωνές, ενώ δεν θέλεις να γίνεται καμία είδους συζήτηση μποροστά σου χωρίς να πάρεις μέρος και εσύ.

Το αγαπημένο σου φαγητό είναι το σπανακόρυζο, τα μακαρόνια και τα κεφτεδάκια. Απεχθάνεσαι τα γλυκά και το γιαούρτι. Επίσης, από τότε που δοκίμασες πατατάκια από τον μεγάλο σου ξάδελφο, όπου σταθείς και όπου βρεθείς θέλεις πατατάκια...τρομάζουμε να σε πάμε σε πάρτυ...

Με τα παιδάκια της ηλικίας σου δεν θέλεις να έχεις και πολλά πολλά (εκτός της φιλεναδίτσας Ναταλίας), αλλά με μεγαλύτερα παιδιά είσαι σκέτος βλαχοδήμαρχος. Τα πειράζεις, τα τσιγκλάς, τα κυνηγάς και τα παίρνεις από το χέρι.

Λατρεύεις το μάθημα μουσικοκινητικής κάθε Πέμπτη, και συμμετέχεις πολύ ενεργά, αν και είσαι το μικρότερο ηλικιακά παιδί της...τάξης!

Γελάς με την καρδιά σου, και όταν το κάνεις βάζεις το χέρι μπροστά και γέρνεις πίσω, με ένα δικό σου αξιολάτρευτο τρόπο!


10 πράγματα που λατρεύω σε εσένα, Μυρτιλάκι μου: 

- Το πως στριφογυρίζεις με το δαχτυλάκι σου την τουφίτσα από τα μαλλιά μου όταν σε νανουρίζω για ύπνο (και βρίσκεις ΠΑΝΤΑ τη συγκεκριμένη τουφίτσα, όσο "ζούγκλα" και να είναι το μαλλί μου).

- Το γέλιο σου! Είναι ένα μοναδικό, αξιολάτρευτο γέλιο!

- Τον τρόπο που χορεύεις! Κρατάς ακίνητα τα ποδαράκια σου και στριφογυρνάς τη μέση σου και τα χέρια σου, κουνώντας τόσο γλυκά και τον ποπό σου!

- Το πείσμα σου! Πόσο αποφασιστική στο να κάνεις αυτό που έχεις στο μυαλό σου! Μπορεί τώρα να μου φαίνεται γολγοθάς  να σε πείσω να μην φορέσεις τα λουστρίνια σου στις κούνιες, αλλά μια μέρα αυτό το πείσμα θα σου χρειαστεί σε αυτόν τον κόσμο που μεγαλώνεις.

- Τον τρόπο που φιλάς! Εσύ επιλέγεις σε ποιον και πότε θα μοιράσεις τα φιλάκια σου, και όταν το κάνεις σουφρώνεις τα χειλάκια σου, έτσι που θυμίζεις ψαράκι, και είναι το πιο γλυκό θέαμα του κόσμου!

- Όταν χτυπάω (πράγμα σύνηθες για εμένα που είμαι ατσούμπαλη ζυγός) τρέχεις να κάνεις "μα" (φιλάκι) το σημείο που χτύπησα. Έτσι κάνουμε και εμείς σε εσένα και το θεωρείς το καλύτερο παυσίπονο!!!

- Τον τρόπο που τρως! Έχεις μάθει πια να κρατάς το κουταλάκι, αλλά τον στόχο δεν τον βρίσκεις τόσο εύκολα! Λίγο πριν φτάσει η μπουκίτσα στο στόμα, αναποδογυρίζεις το κουτάλι και καταλήγεις να τρως αέρα! χαχαχαχα αλλά είσαι τόσο ικανοποιημένη που το κατάφερες!!

- Το πόσο παρατηρητική είσαι! Παρατηρείς και...καταγράφεις τα πάντα για τα πάντα! Θύμασαι κάθε λεπτομέρεις για κάθε πρόσωπο, κάθε κίνηση, κάθε ήχο! Είναι απίστευτο!

- Το χιούμορ σου! 'Ηδη από τώρα διαφαίνεται η έντονη αίσθηση του χιούμορ σου, στον τρόπο που μας κάνεις να γελάμε ηθελημένα! Αν για κάποιο λόγο με δεις σοβαρή και βυθισμένη στις σκέψεις μου, μου κάνεις το πως περπατάει ο "μεθύστακας" και το "μαγκάκι" (πρέπει να το ανεβάσω σε βίντεο, δεν θα πιστεύετε στα μάτια σας) και μου περνάνε όλα!

- Έχεις την πιο τρυφερή και ζεστή καρδιά. Είσαι γεμάτη αγάπη και δεν διστάζεις να τη μοιράζεις!

Κάποια στιγμή θα διαβάζεις τα παραπάνω και θα χαμογελάς! Θα σου δημιουργούνται αναμνήσεις που εμείς δεν ήμασταν τόσο τυχεροί να έχουμε σε τόσο τρυφερή ηλικία! Αυτό είναι το δώρο μου για σένα...

Σε λατρεύω, ως το φεγγαράκι και πάλι πίσω.

Η μαμά