Σκέψεις περί δημοσίου θηλασμού και άλλων...

Πριν λίγες ημέρες έπεσε το μάτι μου σε ένα άρθρο που είχε αναρτήσει ένας γνωστός μου στο facebook. Πρόκειται για την μαμά-blogger Janie Porter και το άρθρο της σχετικά με την διαφωνία της περί δημόσιου θηλασμού και την σύγχυσή της στην θέα των γυμνών μαστών μιας θηλάζουσας. Ο γνωστός μου, λοιπόν, φαίνεται να συμφωνούσε με τα λεγόμενα της Κας Porter και επισήμανε οτι όντας όλοι ίσα μέλη μιας κοινωνίας, θα πρέπει να σεβόμαστε τον διπλανό μας και τις επιθυμίες του (να μην θέλει, δηλαδή, να αντικρύζει λίγη σάρκα παραπάνω...). Άρα, παρέπεμπε τις θηλάζουσες να καλυφθούν, ή σε κατ'οίκον περιορισμό.


Η αλήθεια είναι πως δεν πίστευα οτι ένα νέο και μορφωμένο άτομο θα μπορούσε να κατακρίνει την αυτονόητη ανάγκη μιας μητέρας να σιτήσει το βρέφος της δημόσια, με κάλυψη ή χωρίς. Δεν ήξερα αν έπρεπε να ασχοληθώ ή όχι, να σχολιάσω κάτι ούσα θηλάζουσα μαμά. Το μόνο που σχολίασα είναι πως και εγώ θήλαζα τη μικρή δημόσια, χωρίς κάλυψη, μιας και τη γέννησα καλοκαίρι, και με 40 βαθμούς έξω δεν θα έβαζα σεντόνι, διακυνδινεύοντας να πάθει η μικρή θερμοπληξία. Και αστειεύτηκα λέγοντας ότι η Κα Porter, ούσα αγγλίδα, δεν είχε πρόβλημα καύσωνα! Μου απάντησε αμέσως, κάτι σαν "έπρεπε να μείνεις σπίτι αν είχε τόση ζέστη, και να μην διακινδύνευες την υγεία του παιδιού"... Αμέσως σκέφτηκα ότι ο νεαρός δεν ξέρει τι σημαίνει α) να έχεις ένα νεογέννητο που πρέπει να τρέφεις κάθε 2-3 ώρες, β) να χοροπηδάνε οι ορμόνες σου και να φλερτάρεις με την επιλόχειο κατάθλιψη, και το μόνο που να σε τονώνει ψυχολογικά να είναι οι έξοδοι και το να μην μένεις σπίτι συνεχώς, γ) να εχεις, γενικότερα, παιδί!

Εν συνεχεία, μου επισήμανε ότι οι  μαμάδες έχουμε καταπατήσει τα διακιώματα των υπολοίπων ανθρώπων με το να αλλάζουμε τα παιδιά μας όπου βρούμε και μου εξιστόρησε το απίστευτο (για εκείνον) περιστατικό ότι περίμενε σε ένα αεροδρόμιο τη βαλίτσα του και ότι μια μαμά είχε την αναίδεια να αλλάξει ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ το βρέφος της, και όχι να το πάει στην τουαλέτα! Κανονικά, κάπου εκεί έπρεπε να έχω κόψει την κουβέντα, ωστόσο το συνέχισα. Του απάντησα πολύ πολιτισμένα ότι αν δεν είχε χώρο αλλαγής πάνας στη τουαλέτα, καλά έκανε! Και ότι και εγώ έχω αλλάξει τη μικρή σε καναπέ εστιατορίου, μιας και ο ιδιοκτήτης του, όταν τον ρώτησα για χώρο αλλαγής πάνας, γέλασε ειρωνικά!!! Πιθανόν, όντας ο ίδιος νέος χωρίς ακόμα παιδί, δεν γνωρίζει τους κινδύνους που μπορεί να προκαλέσει στην υγεία ενός βρέφους το να μένει ώρες με λερωμένη πάνα..και, επιπροσθέτως, πόσο ενοχλητικό είναι!

Η αλήθεια είναι πως μέχρι τώρα δεν είχα λάβει από το περιβάλλον μου επικριτικά μηνύματα για τον δημόσιο θηλασμό, και ακόμα και όταν θήλαζα τη μικρή δεν έλαβα ούτε ένα αδιάκριτο βλέμμα ή σχόλιο που να με κάνει να νιώσω άσχημα! Και για να είμαι ειλικρινής, θεωρούσα και θεωρώ ότι όλος αυτός ο ντόρος είναι μια επανάσταση χωρίς αιτία, μιας και δεν κατακρίνεται στην πράξη από κανέναν. Δεν υπάρχει νόμος να το απαγορεύει, και δεν μας κυνηγά κανείς, ούτε έχουμε κάτι να αποδείξουμε ή να διεκδικήσουμε! Πρέπει να υπάρχει ελευθερία και σεβασμός στον τρόπο που επιλέγει μια οικογένεια να θρέψει το μωρό της, είτε με θηλασμό, δημόσιο ή μη, ή με φόρμουλα. Καμία επιλογή δεν παραπέμπει ότι μια μάνα αγαπά το παιδί της λιγότερο/περισσότερο. Το να επιλέγει μια μαμά να θηλάσει δημόσια είναι δικαίωμα της, και δεν πρέπει να υφίσταται θέμα στην αυτονόητη αυτή λειτουργία και ανάγκη! Δεν θα έπρεπε να τίθεται καν θέμα "συμφωνώ/διαφωνώ"..

Ήταν ο πρώτος διαπληκτισμός που είχα, ο οποίος και με άφησε με μια αίσθηση απογοήτευσης. Με συνέφερε ο Διονύσης, ο οποίος μου επισήμανε πως δεν αξίζει τον κόπο και τον χρόνο μου! Και είχε δίκιο..