Xρόνια μας πολλά σποράκι μου...

Πέρασε κι όλας ένας χρόνος από τότε που σε κράτησα στην αγκαλιά μου, ένας χρόνος από τότε που με έκανες "μαμά". Επέλεξες ένα Μαγιάτικο πρωινό για να αντικρύσεις, επιτέλους, το πρόσωπο που άκουγες κάθε μέρα από εκεί μέσα να σου λέει τραγούδια και λόγια αγάπης...ευχές και όνειρα..."να είσαι γερή, να έχεις συμπόνια και αξιοπρέπεια, να υπερασπίζεσαι το δίκιο σου και τους αδύναμους, να αγαπάς τα ζωάκια, να αγαπάς και να αγαπιέσαι με όλη τη δύναμη της ψυχής, να ζήσεις μια ζωή όπως την ονειρεύεσαι, να γίνεις ένας υπέροχος άνθρωπος..". Όλα αυτά και τόσα ακόμα σου ψιθύριζα μέχρι που κατάλαβα ότι είσαι μια μοναδική οντότητα που θα χαράξει τη δική της πορεία. Και εγώ πάντα σιωπηλός συνοδοιπόρος σου, θα σου κρατώ διακριτικά το χέρι για όλη μου τη ζωή ώσπου να το αφήσεις εσύ.

Και σε πρωτοκράτησα στην αγκαλιά μου σιγοτραγουδώντας το δικό μας τραγούδι, αυτό που άκουγες από την κοιλίτσα και σε νανουρίζει μέχρι και σήμερα. Άραγε γι'αυτό να σου αρέσει τόσο η μουσική; Και δεν σε άφησα από τα χέρια μου παρά μόνο όταν σε πήρε η Κα Πόπη, εκείνη η υπέροχη γυναίκα. Και εσύ της άρπαξες τη λαβίδα από το χέρι, κάνοντάς την να αναφωνίσει: "Καλέ αυτή γιατρός θα γίνει, ακόμα δε βγήκε και μου αρπάζει τα εργαλεία"! Ακόμα δεν βγήκες και διεκδικείς, αυτό είναι το παιδί μου!

Και έτσι, λοιπόν, πριν ένα χρόνο ακριβώς με έκανες μανούλα! Πόσο τυχερή να είμαι η ΔΙΚΙΑ σου μανούλα. Πάντα με τα σοφά λόγια της μαίας μου στο μυαλό, ναι, της κυρίας που σε βοήθησε να έρθεις στο κόσμο, προσπαθώ να πορεύομαι κάθε μέρα. Και κάθε μέρα δεν είναι ποτέ η ίδια, γιατί κάνεις καινούρια πράγματα που πάντα με εκπλήσσουν και με κάνουν να φουσκώνω από περηφάνεια. Ξετυλίγεις τις καινούριες ικανότητές σου αλλά και τις πτυχές του υπέροχου χαρακτήρα σου. Και εγώ προσπαθώ να γίνομαι όλο και καλύτερη για να έχεις και εσύ την καλύτερη δυνατή αντανάκλαση να αντικρύζεις. Αλλά δεν είναι όλες οι μέρες εύκολες..κάθε νέα μανούλα βιώνει στιγμές κούρασης και αδυναμίας, άγχους και εκνευρισμού, αλλά εσύ όλα τα συγχωρείς. Βλέπεις τα μάτια μου και καταλαβαίνεις πως η αγάπη μου για σένα δεν έχει τέλος, και η αγκαλιά μου πάντα θα υπάρχει όσο την αναζητάς. Και εγώ βλέπω μέσα στα μεγάλα μάτια σου και βλέπω ένα πέλαγος καλοσύνης, μια ολόλευκη ψυχούλα.

Και πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος, ένας χρόνος που ακούσαμε τόσα μα τόσα πολλά..από γνωστούς και αγνώστους, γονείς και μη, σχετικούς και άσχετους. Συμβουλές, νουθεσίες, προτροπές και αποτροπές.  Πόσα ακούσαμε, και εσύ και εγώ.. Αλλά ποτέ δεν τους είπαμε, σποράκι μου, ότι στην πραγματικότητα δεν ακούσαμε ούτε λέξη από όσα μας έλεγαν. Γιατί είχαμε ήδη επιλέξει πως θα σε μεγαλώσουμε

Και πέρασε ήδη ένας χρόνος...ένας χρόνος γεμάτος με πρωτόγνωρα συναισθήματα. Γιατί μαζί σου χάνομαι σε έναν κόσμο απόλυτης ευτυχίας, και ξαναγίνομαι πάλι παιδί! Και ίσως να γνωρίζεις πόση χαρά μου δίνει το γέλιο σου, αυτό το αστείο, μοναδικό σου γέλιο, γι'αυτό μου το χαρίζεις συνέχεια. Και εγώ με κάθε ευκαιρία σε κλείνω στην αγκαλιά μου τόσο σφιχτά που νομίζω πως σε αναπνέω.

Και πέρασε έτσι ένας χρόνος...και εγώ σε κοιτώ και δεν πιστεύω πόσο γρήγορα μεγάλωσες. Και με πιάνει μια μικρή, στιγμιαία μελαγχολία, αλλά την απομακρύνει αμέσως το φαφούτικο χαμόγελό σου. Εκείνο που χαρίζεις σε όλο τον κόσμο και τον κάνεις αμέσως να χαμογελάει! Γιατί γεννήθηκες για να χαρίζεις ευτυχία..πόσο δίκιο έχει η προγιαγιά Θεώνη που σε φωνάζει "το παιδί της αγάπης και η χαρά της ζωής"! Πόσο τυχερή είμαι;

Χρόνια μας πολλά υπέροχο, μοναδικό σποράκι μου!